ایجاد نسل بعدی دیتاسنتر نرم‌افزار محور

همچون دیگر عناصر فناوری‌های مدرن، دیتاسنتر ها هم باید همگام با پیشرفت فناوری ارتقا یابند. این ارتقا نباید صرفاً در ابعاد و ویژگی‌ها، بلکه باید در ماهیت هم صورت گیرد. نسل جدید دیتاسنتر می‌تواند فراتر از ساختارهای امکان استفاده هر چه بهتر از اطلاعات را برای شما فراهم کند.

رشد انفجاری داده‌ها به همراه ظهور هوش مصنوعی، توانایی ماشین‌ها در یادگیری و اپلیکیشن‌های زنجیره‌ای، دیتاسنترهای سازمانی را از ساختارهای یکپارچه متمرکز به سمت طرح‌های مجزا و غیرمتمرکز سوق داده است. دیتاسنتر ها علاوه بر اینکه باید بتوانند پا به پای سرعت بالای نوآوری‌ها پیش بروند، باید بتوانند بر محدودیت‌های جغرافیایی هم فائق بیایند تا بتوانند نیازهای کسب‌وکارهای سراسر جهان را تأمین کنند. محاسبات نرم‌افزار محور (مجازی سازی) همه‌گیر شده است و شبکه‌سازی نرم‌افزار محور (SDN) و ذخیره‌سازی نرم‌افزار محور (SDS) هم با سرعت شگرفی در حال رشد هستند.

در خصوص هر نوع فناوری نوظهور می‌توان گفت که راه‌حل‌های نرم‌افزار محور، بشدت مورد موشکافی قرار گرفته‌اند و حتی کمی دچار عقب‌گرد شده‌اند. تأمین امنیت SDN به نظر سخت می‌رسید و SDS هم به‌عنوان راه‌حلی بسیار هزینه‌بر که مدیریتش دشوار است شناخته می‌شد. گروه‌های فناوری اطلاعات سنتی با چالش‌های اضافه‌تری که با این راه‌حل‌ها ایجاد می‌شدند خو نگرفته بودند. ازجمله آن‌ها می‌توان به تأمین منابع و ارتقای جداگانه سخت‌افزار  از نرم‌افزار، تأمین امنیت اجزایی که ارتباطی نسبی با هم داشتند، و تنظیم اپلیکیشن‌هایی برای استفاده حداکثری از راه‌حل‌های نرم‌افزار محور اشاره کرد. این شرایط باعث شد که فعالیت‌ها به سمت راه‌حل‌های خاص و هدف محور پیش برود. طراحی این راه‌حل‌ها به نحوی بود به‌صرفه بودن و امکان استفاده از آن‌ها در مقیاس بزرگ را فدای مدیریت آسان می‌کرد. به این ترتیب رؤیای راه‌حل‌های نرم‌افزار محور واقعی نیمه‌تمام ماند.

چالش‌های متعددی در مسیر ایجاد نسل بعدی دیتاسنتر ها وجود دارد:

1. ظرفیت بالا یا همگرایی بالا: این یکی از سخت‌ترین تصمیم‌هایی است که باید گرفته شود. توسعه‌هایی که بتوانند در مقیاس بزرگ اعمال شوند انعطاف کاری بیشتری همانند فضای ابری را در اختیارتان قرار می‌دهند. به‌ویژه زمانی که از مجموعه وسیعی از اپلیکیشن‌ها پشتیبانی می‌کنید. بر اساس آمار MRC، انتظار می‌رود که ظرفیت بازار جهانی دیتاسنتر از 20.24 میلیارد دلار در سال 2016 به  102.19 میلیارد دلار در سال 2023 برسد و ضریب CAGR آن 26 درصد باشد. اما توسعه‌های با همگرایی بالا، باعث آسان‌تر شدن مدیریت می‌شوند و همچنین عملکرد خوبی با برخی نیازهای مجموعه داده‌ها و کاربردهای نهایی همچون VDI، تست نرم‌افزار و ROBO دارند. بر اساس گزارش IDC، بزرگ‌ترین بخش ذخیره‌سازی نرم‌افزار محور، زیرساخت‌های با همگرایی بالا (HCI) است که باعث ایجاد ضریب CAGR 26.6 درصدی در مدت 5 سال شده و پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2021 میزان درآمد را به 7.15 میلیارد دلار برساند.

2. فروشنده سخت‌افزار: انتخاب یک فروشنده سخت‌افزار عموماً بر اساس اصول CPR انجام می‌شود. بر اساس این اصول شما تنها دو گزینه از سه گزینه زیر را می‌توانید تضمین کنید: به‌صرفه بودن، عملکرد، و قابلیت اطمینان. باید به اندازه‌ای آزادی عمل داشته باشید که بتوانید در صورت لزوم چند فروشنده مختلف سخت‌افزار را امتحان کنید، بدون اینکه جریان کاری اپلیکیشن شما مختل شود.

3. همخوانی با فضای ابری: اکثر سازمان‌ها به‌ناچار بخشی از محاسبات و ذخیره‌سازی خود را به فضای ابری منتقل می‌کند. بر اساس گزارشی در حوزه فناوری اطلاعات، حدود 70 درصد از شرکت‌هایی که مورد بررسی قرار گرفتند، اعتراف کردند در سال 2018 استفاده بیشتری از فضای ابری خواهند داشت.

اما استراتژی فضای ابری شما باید بتواند از پس چالش‌هایی که با سهولت در تأمین منابع ایجاد می‌شود برآیند. اگر آن‌ها را بررسی نکنید، هزینه استفاده از فضایی ابری شما ممکن است مقداری بیش از آنچه می‌خواهید بشود. بر اساس گزارشی از RightScale، حدود 35 درصد از محاسبات در فضایی ابری به دلیل عدم تأمین منابع و یا عدم بهینه‌سازی هدر رفته‌اند.

به همین دلیل است که باید گامی در جهت تحول دیتاسنتر ها برداریم. به‌طور هم‌زمان باید اپلیکیشن‌های مدرن را هم تقویت کرده و روش‌های کاری سنتی را هم پشتیبانی کنیم. بیایید این مرحله بعدی در تکامل را Hypercloud یا «فرا ابری» بنامیم. مجموعه نیازهای که در ادامه گفته‌ایم، مفهوم فرا ابری را تعریف می‌کند:

1. آزادی عمل در توسعه ساختار: هر نوع روند توسعه دیتاسنتر  شامل سه بخش اصلی است: شبکه‌سازی، ذخیره‌سازی و محاسبات. در طی دهه اخیر، تنظیمات متعددی برای چینش این اجزا در کنار هم طراحی ‌شده‌اند. ساختارهای ظرفیت بالا و ساختارهای همگرایی بالا رایج‌ترین آن‌ها هستند و تم غالب در هر دوی آنان، رویکردهای با مرکزیت نرم‌افزار هستند. هر دوی آن‌ها مزایا و معایبی دارند. اما اکثر فروشندگان شما را مجبور می‌کنند که فقط یکی از آن‌ها را انتخاب کنید. یک ساختار فرا ابری این امکان را به شما می‌دهد که بتوانید در هر زمان که لازم بود یک ساختار با ظرفیت بالا و یا با همگرایی بالا باشید. این ساختار با منابع شبکه‌سازی، ذخیره‌سازی و محاسبات همانند تکه‌های خانه‌سازی (مانند لگو) رفتار می‌کند و می‌تواند آن‌ها را به شیوه‌های مختلف کنار هم قرار دهد.

2. آزادی عمل در انتخاب سخت‌افزار: اکثر راه‌حل‌های مبتنی بر نرم‌افزار شما را مجبور می‌کنند تا یک سخت‌افزار خاص و یا یک فروشنده سخت‌افزار خاص را انتخاب کنید. یک ساختار فرا ابری به شما اجازه می‌دهد نوآوری سریع‌تری داشته باشید و در رقابت از دیگران پیشی بگیرید. چون نوآوری‌های سخت‌افزاری را هر چه زودتر بکار می‌گیرد. برای مثال باید بتوانید از بین حافظه‌های فلش ساده یا بسیار پیشرفته، شبکه‌های با سرعت 1 گیگابیت در ثانیه تا سرعت 40 گیگابیت در ثانیه (یا حتی بیشتر) و ده‌ها یا صدها نوع هسته پردازنده انتخاب داشته باشید.

3. آزادی عمل در مصرف فضای ابری عمومی: شما یا هم‌اکنون در فضای ابری فعالیت دارید و یا به‌زودی فعالیت خواهید داشت. در استفاده از توسعه‌های ابری، ممکن است دو خطای بزرگ مرتکب شوید: 1-دست ‌کم گرفتن هزینه کل 2-گرفتار یک فروشنده ابری شوید و نتوانید به‌راحتی از سرویس یا محصول دیگری استفاده کنید. ساختار فرا ابری امکان کالایی کردن منابع ابری را به شما می‌دهد. این کار را می‌توانید با پشتیبانی از چند فروشنده ابری و فعال کردن امکان جابجایی اطلاعات این ابرها انجام دهید. این رویکرد نه‌تنها شامل پشتیبانی از زیرساخت می‌شود، بلکه به یک طراحی در حد اپلیکیشن نیاز دارد. این طراحی ارتباطی نسبی داشته و بر اساس استانداردهای موجود و بدون در نظر گرفتن ابر ساخته می‌شود.

اصلی‌ترین مزایای فرا ابری به شرح زیر هستند:

• یک نقشه راهنمای برای ساخت زیرساخت‌هایی در مقیاس وب و مختص اپلیکیشن به شما ارائه می‌کند.
• حجم‌های کاری متفاوت، اجزای متفاوتی دارند. مشخصات داده و عملکرد، نوع طراحی و میزان توسعه ساختار فرا ابر شما را مشخص می‌کند.
• اگر به تفکیک کلی اطلاعات نیاز پیدا کنید می‌توانید در کمترین زمان ممکن یک نمونه مشابه از فرا ابر خود را ساخته و شکل دهید.
• زمان مورد نیاز برای اتخاذ پیشرفته‌ترین فناوری‌ها هم کاهش می‌یابد.

علاوه بر این، در ادامه به اهدافی می‌پردازیم که می‌توانید با استفاده از فرا ابر به آن‌ها دست یابید:

1. اطلاعات خود را دوباره فعال کنید: با اجرای تحلیل و به دست آوردن گزارش، بهترین استفاده را از آرشیوها و نسخه‌های پشتیبان خود ببرید. زمانی می‌توانید این کار را انجام دهید که از روش‌هایی که صرفاً شامل پشتیبان گیری و آرشیو کردن هستند فاصله بگیرید و ذخیره‌سازی اصلی و ثانویه خود را همگرا کنید.

2. مجازی‌سازی و دسته‌بندی اطلاعات را زیر یک چتر واحد قرار دهید: VM‌ها یا همان سیستم‌های مجازی‌سازی انتخاب امروز هستند، و محفظه‌های داده تعهدی برای فردا هستند.هر دوی آن‌ها جایگاهی برای خود پیدا خواهند کرد و راهی خواهند یافت تا بتوانند کنار هم به حیات خود ادامه دهند. خلاصه‌سازی لایه‌های محاسبات، ذخیره‌سازی و شبکه شما را در مسیر درست قرار خواهد داد.

3. ابر مخصوص خود را بسازید: برای اپلیکیشن‌های سنتی خود، دسترسی ابری را فعال کنید. این کار را با محو کردن مرزهای شبکه‌سازی در سطح دیتاسنتر ها و ابرهای عمومی خود انجام دهید.

قطعاً دیتاسنترهای داده نرم‌افزار محور زودتر از آنچه فکر کنید به یک حقیقت تبدیل خواهند شد. یکی از پررنگ‌ترین عوامل در رسیدن به این هدف، تغییر شکل تیم‌های فناوری اطلاعات سازمانی است. تمرکز آن‌ها باید از روی ساخت راه‌حل‌هایی که تمایل زیادی به آن‌ها وجود دارد برداشته شود. خودکارسازی از طریق زیرساخت به‌عنوان کد (IaC)، امکان جابجایی و استفاده دوباره از منابع را فراهم می‌کند.